Փորձարկումից առաջ մեքենայից հանվում է գազի բալոնը: Այնուհետև փականը փակվում է, անջատվում է գազի համակարգից և ապամոնտաժվում է: Ապա բալոնից հեռացվում է գազի պարունակությունը:

Զննվում է գազաբալոնի արտաքին մակերեսը՝ հետևելով, որ ճաքեր և վնասվածքներ չլինեն: Թեկուզ աննշան թվացող վնասվածքի դեպքում բալոնը համարվում է անպիտան, իսկ փորձարկումը՝ ավարտված։

Արտաքին զննումից հետո գազաբալոնը դրվում է համապատասխան սարքավորման մեջ: Ստուգվում է, որ բալոնի արտաքին մակերեսը լինի չոր: Այնուհետև բալոնը ճնշման տակ լցվում է ջրով։ Ջրով փորձարկումն օգնում է հասկանալ՝ դիմանո՞ւմ է բալոնն իր սահմանային ճնշմանը, թե՞ ոչ:

Հիդրավլիկ փորձարկման անցկացումը բացարձակ անվտանգ է, պայթյունի ոչ մի նախադրյալ չկա, քանի որ գազաբալոնում սովորական ջուր է: Մեթանի բալոնի դեպքում հիդրավլիկ փորձարկումն անցկացվում է 300 մթնոլորտ ճնշմամբ, պրոպանի բալոնի դեպքում՝ 30 մթնոլորտ: Այս փուլում ջրի ճնշումից բալոնի վրա կաթիլների առաջացումը վկայում է միկրոճաքերի, վնասված հատվածների առկայության մասին:

Բալոնը համապատասխան ճնշման տակ սեղմելուց հետո մի քանի րոպե դադար է տրվում: Այս փուլում անհրաժեշտ է հետևել, որ տրված ճնշումը չնվազի. փորձարկման սարքավորման սլաքի դիրքը պետք է անփոփոխ մնա: Եթե դադարի ընթացքում բալոնի ճնշումը նվազում է, նշանակում է, որ գազաբալոնի ծավալը, թեկուզ աննշան, բայց մեծացել է, ինչը բալոնի անպիտան լինելու մասին է վկայում:

Ջուրը դատարկելուց և բալոնի պատերը մաքրելուց հետո անհրաժեշտ է փականի զննում կատարել: «Գազ Լաբն» առաջարկում է տեղադրել հատուկ փական, որն ավելի անվտանգ է: Գազի գերհոսքի կամ արտահոսքի դեպքում այն կանխում է պայթյունի հավանականությունը: Այս փականը թույլ չի տալիս 2 մթնոլորտ ճնշումից ավելի գազի արտանետումը և բացառում է 300 մթնոլորտ ճնշումից ավելի գազի լիցքավորումը, իսկ վթարի ու արտահոսքի դեպքում փակվում է:

Փականը զննելուց ու գազաբալոնն ուսումնասիրելուց հետո ստուգաչափումը համարվում է ավարտված, և բալոնը տեղադրվում է ավտոմեքենայում: